Seneler öncesinden bir konuşma geldi aklıma;
-"Bu ne böyle Ankara'nın en büyük bulvarlarından Atatürk bulvarının her iki yanı demir çitlerle kapalı. Neden şehirlerimiz hala böyle kısıtlamalı?"
-...
O zamanlar bu soruya herhangi bir cevap vermemiştim, zaman içerisinde Belediye Başkanı hala aynı olmasına rağmen, bu çitler Atatürk bulvarının hem yan kısımlarından hem de orta alandan kaldırıldı. Çok daha ferah bi görünüme mi sahip oldu derseniz, eh işte. Güya Ankara prangalarından kurtuldu gibi görünüyor, demir zincir çitlerden kurtuldu!
Peki bu demir çitler neymiş, ne işe yararmış? Bunu hergün bu bulvardan arabayla geçerken bizzat yaşayarak görüyorum. Bulvar boyunca insanlar köprü ve yaya yolunu kullanmak yerine trafiğin akışını kendilerince sezerek boş buldukları her an yola atlayarak karşıdan karşıya geçmeye çalışmaktalar. Bu da trafiğin olur olmaz yerlerde aniden yavaşlamasına veya sürücülerin ve yayaların tedirgin olmasına neden oluyor.
Bu demir çitler aslında insanlara nereden geçerlerse trafiği aksatmayacaklarını, nereden geçerlerse daha rahat geçeceklerini gösteriyormuş meğer(!), bizim insanımız yoldan koşa koşa geçmenin konforsuzluğunu ve tehlikesini anlaması için ya bulvarın ortasında çakmağını veya cüzdanını düşürmesi gerek sanırım, ya da geçen arabanın kornaya asılması... Gerçi bunlar olsa o vatandaş savurur bi küfür yola veya kornaya, sonra koşmaya devam...
Biz neden avrupa birlğine giremiyoruz veya neden medeniyet kalitemiz yükselmiyor diye düşündüğümüz zaman şunu görüyorum ki bizim ülke insanının büyük çoğunluğu hala kendi konforunu, kendi güvenliğini ve kendi yaşam kalitesini koruma ve geliştirme derdinde değil. Çoğu "kurallar çiğnenmek içindir" mantığında veya kurallardan ve kuralların koyuluş amacından bihaber.
Bu durum insanlarımızda ki özgürlük anlayışının ne kadar sığ olduğunu ve kuralların aslında insan ve toplum yaşamının düzenleyicileri olarak hem insan hem toplum huzurunu sağlamaya yönelik olduğunun farkındalığının azlığını ortaya koymaktadır.
